Geboorteverhaal startte op 8 februari; ik kreeg een sms’je van jou mama, ze had zeer veel last en weeën om de 5 minuten. Ik stond die dag op een beurs en keek elke 5minuten naar mijn telefoon, want vanaf mama een teken gaf moest ik gaan aanzetten.
In de avond kreeg ik een sms’je van jou mama dat alles was stilgevallen, mama was helemaal uitgeput en kon lekker onder de wol.
We hielden elkaar zeer strak op de hoogte van elke beweging, want het kon voor elke moment zijn…. dachten we.
Op 20 februari werd de baarmoederwand gestript en zei de gynaecoloog dat het nu wel voor elk moment ging zijn en anders dat mama ten laatste binnen moest de nacht van maandag op dinsdag.
Jaja of je het nu geloofd of niet mama bleef lopen en liet me weten dat we om 00u15 gingen afspreken aan de ingang van Spoed om alles op gang te zetten. Op de parking kwamen we elkaar al tegen en zo konden we samen richting de ingang wandelen.
Hier gaan we dan
Eens op het verloskwartier kregen mama en papa de verloskamer nummer 5. Mama en papa kregen wat uitleg en ze legden een eerste monitor aan en gingen een bed halen voor papa, zodat hij na de eerste onderzoeken ook wat zou kunnen slapen.
De monitor gaf aan dat alles super goed ging, dus konden de vroedvrouwen starten met het onderzoek en daarna staken ze een “tamponnetje” op. Ze zeiden nog even tegen mama om nog goed te rusten…
We dimden de lichten zodat mama kon rusten en gingen even alles laten rusten.
Mama had na het “tamponnetje” wat menstruatie last maar dat was normaal, tegen 2u15 had mama echt al heel veel last. We probeerden samen de druk onder controle te krijgen door de rug te masseren of tegen druk te geven, dit gaf mama een enorme verlichting van haar pijn. Na een poosje kwam mama uit bed en ging ze van de bal naar wandelen naar de papa zijn nek, we probeerden alles uit. Wandelen en aan de papa’s nek hangen deed haar het meeste deugd.
Mama werd onwel
De vele trucjes en manieren werden even wat te veel, mama werd onwel en ging liggen, ze braakte heel haar lichaam uit en kreeg koorts en Kleine Renate haar hartslag ging de lucht in. Op die moment was rechtstaan of zitten geen optie, we probeerden geuren uit en kwamen terug op de massages. Een paracetamol drinken en hopen op verbetering van haar temperatuur, want als mama een te hoge temperatuur heeft kan het zijn dat de hartslag hierdoor de lucht in ging.
Om 5u40 besliste mama om een epidurale te nemen, ze was moe, ze was op en ze voelden zich alles behalve oke. Vanaf het moment dat ze dit besliste duurde het maar 10 minuten vooral eer ze deze epidurale aan het plaatsen waren. Mooi werd alles uitgelegd en geplaatst, na een 5tal minutjes werd de pijn en de last al dragelijk en kon mama even gaan rusten.
Iedereen deed nu even zijn ogen dicht zodat we even een energie boost konden krijgen, want hier werd al duidelijk gemaakt dat de kans op een spoed keizersnede groter aan het worden was. Eventjes later beslisten de vroedvrouwen om de vliezen te breken, omdat de opening en de baarmoederhals niet veel deden, en de hartslag niet daalde, in tegendeel, de hartslag ging van pieken tot 180 naar een dal van 65. Deze ingreep was echt van groot belang voor de gezondheid van mama en Renate. Doordat de vliezen gebroken waren konden de vroedvrouw en gynaecoloog elektroden plaatsen op het hoofd van Renate, dit om beter en juistere hartslagtonen te zien van haar. Ze konden die pieken en dalen niet te lang laten doorgaan.
Om 7u30 kreeg mama nog wat paracetamol bij omdat ook haar temperatuur niet wilde dalen, mama moest ook uit voorzorg antibiotica krijgen 1uur voor haar bevalling. Papa en mama waren moe, uitgeput en emotioneel, hun kleine meid haar hartslag was echt niet oke, dus begon de keizersnede dichter te komen. Mama was van haar “droombevalling” die ze in haar hoofd had, gegaan naar alles wat ze liever niet wou… Maar ze hield zich sterk, want het was in het belang van haar kleine meid. Ook papa had het moeilijk en ging soms even 5minutjes wandelen op de gang, een frisse neus halen en even zen “tranen” wegpinken.
Daar gingen de tranen
De gynaecoloog gaf hen nog even de tijd om natuurlijk verder te rijpen en te kijken of ze zonder keizersnede kon gaan bevallen. Maar om klokslag 9uur beslisten ze om niet langer te wachten, mama rijpte niet vlot verder en de hartslag bleef een probleem. We werden allemaal klaargemaakt, mama kreeg een urine buisje en werd geïnstalleerd en de papa en ik kregen een mooie OK pakketje ( kledij, schoenovertrek, mutsje, mondmasker) Toen iedereen klaar was gingen we in een sneltempo door de gangen van het ziekenhuis naar het OK.
Terwijl mama op het bed werd gelegd en nog enkele voorbereidingen gedaan werden moesten de papa en ik wachten op de gang. Papa werd even emotioneel en kon zen tranen niet bedwingen, dit had hij niet zien aankomen. Dit was iets waar hij niet op zat te wachten… Iedereen hoopte op een goede start.
Wat een Diva
Papa ging heel dicht bij mama zitten en ze begonnen aan de operatie, laag per laag word de buik opengemaakt. Eens ze in de baarmoeder waren friemelde de gynaecoloog in de buik om die kleine Renate eruit te nemen. Ojaa hoor die kleine meid had het niet makkelijk, mevrouwtje had haar in stuit gedraaid en had de navelstreng rond haar nekje, voorzichtig namen ze er haar uit en WOW wat een prachtige baby! De tranen van mama begonnen te vloeien bij het eerste huiltje van Renate, de woorden van de kinderarts klonken als muziek in de oren, want Renate was uiteindelijk dik oke.
Iedereen was blij en feliciteerde de mama en de papa, Renate zelf was precies een diva 🙂 Ze legde haar armen mooi en tuiten haar lippen voor de foto’s.
Wat een lieve en knappe meid.
Op de ontwakingsruimte werd de kleine schat nog gewogen en gemeten. Mama en ik legde Renate al lekker aan de borst en genoten van de smak geluiden.
Papa was zo opgelucht en blij dat zen kleine meid er gezond en wel was.
Lieve lieve mama, papa en Renate, geniet van elke seconde, geniet van elkaars liefde. En vooral bedankt voor alles !
Liefs Cynthia