Geboorteverhaal van Ona Fay

Geboorteverhaal en Geboortefotografie, ik had het al gezien, ik had er al lezingen van bij gewoond en workshops voor gevolgd, maar hoe kon ik nu 100% zeker zijn dat ik dit wou gaan doen…. Na de knoop door te hakken had ik een oproep gedaan op facebook voor mama’s te vinden die me de kans wouden geven om hierin ervaring op te doen en waar ik hun beelden online mocht zetten nadien.

Er kwam snel redelijk veel reactie, ik had niet gedacht dat er toch zoveel mama’s en partners mij een kans zouden willen geven. Toch had ik het geluk dat het wel zo was, hierbij zaten de mama en papa van Ona Fay.

Toen ze reageerden was mama al 36weken zwanger, ik wist dan dat ik snel een gesprek moest plannen zodat ik zeker de bevalling niet zou missen.

Kennismakingsgesprek
4 dagen later spraken we af en ontvangden ze mij met open armen. We hadden een gezellige en warme babbel. Hieruit werd voor hen duidelijk wat het juist ging inhouden en hoe alles in zen werk ging gaan. Ze waren zo mee in het verhaal dat ze onmiddellijk beslisten om hier helemaal voor te gaan.

Omdat het zo kort op de bal was hielden ze me van alles op de hoogte, onderzoeken, gevoelens, vermoedens, … Zo kon ik perfect inspelen op het moment dat ik zou moeten vertrekken richting het ziekenhuis voor hun.

De telefoon ging …
Het telefoontje waar ik al enkele dagen op zat te wachten ging eindelijk af, de kleine prinses wou liever wat langer bij mama blijven.
Aan het eerste gesprekje te horen was papa helemaal zen en zei gewoon dat ze al zouden doorgaan en al eens gingen luisteren hoe ver mama al stond. Hij zei nog je hoeft je niet te haasten hoor, mama zal nog wel niet zover zijn…
Ik ging uit voorzorg toch al even men kindjes wegbrengen en me klaarmaken. Toen ik klaar was besliste ik om al een stukje te rijden en onderweg wat eten te kopen om de bevalling door te komen.
Net in de winkel aangekomen ging mijn telefoon terug af.
“KOM MAAR SNEL” zei papa, mama had blijkbaar al 8cm opening.
( ik was zo blij dat ik al vertrokken was)

Onderweg
Ik snelde naar het ziekenhuis om dit prachtige moment samen mee te maken met hen, dit was de langste rit naar Sint Blasius ziekenhuis in Dendermonde! Met een zeer zware voet kon ik de tijd inkorten en was ik gelukkig op tijd. (Lang leve niet geflitst worden, was ook de laatste keer dat ik zo snel reedt)

Zoveel begrip, zoveel liefde, zoveel respect…
Ik spoeide me naar hun kamer en bij het binnen komen van hun kamer viel de rust zo over me heen. Mama was helemaal in haar bubbel en papa zijn liefde, respect en warmte straalde door heel de kamer.
Ik vroeg nog even hoe het ging en liet hen mooi verder met elkaar bezig zijn, want dit had mama nodig, ze deed het geweldig! Mijn eerste bevalling en direct zo een prachtige!
De kracht van een vrouw is zo mooi om zien, ik heb genoten van elk moment. Doormiddel van massage, baloefeningen en rust is mama door heel haar arbeid gewalst.

Emoties zijn zo puur
De emoties zijn zo intens en puur, dit kan je gewoon niet loslaten! Niemand kon op dit moment faken dat hij blij was. Vanachter men toestel perste in stiekem mee met de mama tot het kleintje er was. Papa deed zelfs mee met het persen, je zag de schrik van papa zo in zen ogen, je zag hem zo meeleven met zijn vrouwtje…

DAAR WAS ZE DAN
Na 10 keer persen kwam dit wondermooie prinsesje op de wereld, huilend va geluk omhelde mama haar kleine meid. Ook papa zijn tranen vloeide met overvloed over zijn wangen. En de lovende woorden van hem naar zijn mama’tje overdonderde haar. Nogmaals wilde hij haar echt duidelijk maken dat hij zoveel respect had voor haar en dat hij haar zo dankbaar was om hem deze prachtige dohter te geven.
Dit kleine prinsesje deed het dan nog eens geweldig, wat is dit alles een prachtplaatje geweest !
Man man man je wil niet weten hoeveel tranen er bij mij over men wangen gingen, want ik leefde met alles van zo dicht bij mee.

Ik bleef bij hen tot ze naar de kamer mochten, mama was zeer moe en kon haar rust meer dan ooit gebruiken!


Toen ik bij het thuiskomen de beelden eens opnieuw bekeek, rolden er alweer traantjes over men wangen heen.
Ja ik geef toe… tijdens deze prachtige bevalling met zoveel liefde kon ik men tranen niet bedwingen, en dat is helemaal niet erg.

Liefs Cynthia

Geef een reactie

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven