Mama en Papa hebben lang uitgekeken naar jou komst, zeer veel gehoopt dat je sneller in de armen zou liggen, veel geprobeerd om je toch sneller te laten komen… maar jij vond het dik oke bij mama in de buik.
Op dinsdag 25 juni was het zover.
Mama en papa mochten deze dag gepakt en gezakt om 7u30 naar het ziekenhuis gaan om jou een duwtje in de rug te geven, en geloof me maar, hier keken ze enorm naar uit ! Jou komst stond al in alle boeken geschreven want wie wil dat nu niet overal verkondigen dat zijn kleine prinses geboren zou worden.
Vol spanning gingen ze zich aanmelden en alles in orde maken van papieren voor jou komst. Ze kregen hun arbeidskamer toegewezen en er werd uitgelegd wat er allemaal zou gebeuren. Nog even wat handtekeningen plaatsen en wat akkoorden geven.
De monitor ging aan en uit om te kijken of alles inorde met je was. De volgende stap naar jou komst mocht daarna ook gaan gebeuren. De lieve vroedvrouw brak mama’s water en jij kwam stillaan een beetje lager te zitten. Je had nog niet zoveel zin maar je voelde dat het moest gaan gebeuren vandaag.
Mama’s weeën gingen stilaan meer en heviger terug komen.
Duidelijk was wel dat mama wou dat je voor de middag zou komen piepen!
De tijd vloog voorbij en voorbij… (voor mama ging de tijd mega traag vooruit)
Mama begon stilaan te vrezen dat je de middag niet ging halen.
De weeën waren tegen 11uur echt hevig en frequent, doordat bij de bevalling van jou lieve grote zus niet alles ging zoals het moest en ze dit geen tweede keer wouden. Beslisten mama en papa samen om het deze keer anders te doen. Alle voorzorgen waren genomen en mama was er nogmeer klaarvoor.
Epidurale
Jouw lieve papa wilde niet dat je mama pijn had als het niet nodig was. Zeker uit voorzorg kwam dit ook alleen maar ten goede dat de epidurale al geplaatst was. De vroedvrouw heeft dan maar de anesthesiste gebeld om mama van haar pijn te verlossen. Gelukkig had mama een zeer grote steun en toeverlaat aan je papa, want die kon haar zeer gerust stellen doordat hij perfect wist wat er gebeurde. Altijd een voordeel op zo een moment, want een epidurale is toch niet altijd zonder risico’s en schrik…..
Maar wat is die kleine meid een zeer grote sloeber geweest, want ze dacht er precies hetzelfde over, mama hoeft niet lang pijn te hebben en te wachten !
Nog geen 20 minuten na de epidurale wou jij gewoon in mama’s armen liggen en jou mooie snoetje tonen. We snelden met zen allen naar de verloskamer waar papa en mama nog eventjes moesten werken en geduld hebben. Eigenlijk had mama al teveel opening om de epidurale te plaatsen… waardoor deze niet gewerkt heeft en mama zonder pijnstilling haar bevalling met glans heeft doorstaan.
Daar liep het even anders
Eventjes persen, en hopake daar was ze dan ! Ze hebt perfect de middag gehaald! Bijna klokslag middag 🙂 Na geboorte moest papa haar even overnemen want mama haar baarmoeder wou niet gaan sluiten. Dit had mama dus de vorige keer ook, gelukkig waren ze hier nu op voorbereid en was het niet zo erg als toen. Maar het is altijd schrikken als ze met man en macht op je buik staan te duwen en in gang schieten om de mama zou goed mogelijk te helpen.
Goede voorbereiding en goede kennis geeft een perfecte oplossing en een super team voor mama’s snel op de been te brengen. Na de verzorging van haar kleine meid was ze terug wat beter en kon ze haar kleine meid terug vasthouden.
Kleine meid je deed het geweldig samen met je mama en papa.
Dankjewel voor het vertrouwen!
Liefs Cynthia
